พ่อบอกเขาเสมอว่า เมื่อเจอคนที่ใช่ ต่อให้ต้องแลกทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องยอมแลก ขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนคนนั้นก็เพียงพอแล้ว
เขาน่ะหรือจะเชื่อ จนกระทั่งได้เจอเธอ มิ่งฟ้า หรือที่ทุกคนเรียกเธอว่า ‘หมอมิ่งฟ้าคนน่ารัก’ สัตวแพทย์สาวผู้กระโดดหลบเขาเป็นกระต่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน จะกลัวไปทำไม เขาก็แค่อยากทำตัวเป็นธนาคารความรักให้หมอแถวนี้เท่านั้นเอง
มิ่งฟ้าเคยเจอเขามาก่อน ผู้ชายหื่นขึ้นตาที่ปล้ำจูบเธอในห้องน้ำโกโรโกโสโดยไม่สนสภาพมอมแมมเหมือนลูกหมาตกน้ำของเธอ ปล้นจูบแรกไปยังพอว่า แต่ ไอ้หนุ่มสายฟ้า คนนี้ยังกล้าขโมยความรู้สึกที่เรียกว่ารักแรกของเธอไปด้วย เจอกันอีกรอบ คิดว่าเธอจะยอมให้เขาจับกินเป็นกระต่ายเนื้อหวานหรือไง
อย่าคิดว่าผู้ที่ถูกล่าจะเป็นเธอสิ ไม่เคยได้ยินเหรอว่า ‘อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงนะ’ แถมคำว่าเป็นไปไม่ได้มีอยู่ในพจนานุกรมของคนโง่เท่านั้น แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมเป็นคนโง่ในเรื่องนี้!
“ตั้งใจทำงานนะหมอ เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”
ดูท่าเขาจะสนุกกับการเล่นเป็นไอ้หนุ่มชนบทขี่เวสป้าเก่าๆ มาก ทั้งที่ความจริงไม่ได้ใกล้เคียงสักนิด ไม่เชื่อก็เปิดคอมพ์แล้วพิมพ์ค้นหาเขาด้วยชื่อ ภาพที่จะเด้งขึ้นมาเป็นภาพแรกคือเขาที่ยืนพิงรถราคาแพงด้วยท่าทางกอดอก วางมาดของมหาเศรษฐีที่ยังหนุ่มยังแน่น แถมยังถือดีและหลงตัวเอง
“อืม” หญิงสาววาดขาลงจากเบาะ คนตัวโตรั้งเอวบางไว้ บีบเหมือนมันเขี้ยวทีหนึ่งแล้วเอ่ย
“กินข้าวเที่ยงด้วยนะ”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาจงใจให้คนมองและให้ได้ยินด้วย เพื่อนร่วมงานเธอหลายคนยืนถือถ้วยกาแฟอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า คนตัวโตขยับจูบแก้มใสไร้เครื่องสำอางเบาๆ เธอถลึงตาให้ แต่เขากลับยิ้มนึกสนุก
“ไอ้หมาจิ้งจอก”
“ว่าไงครับ” ตาคมพราวระยับสนุกสนานกับการบอกว่าเธอเป็นของใคร แน่นอนว่าเป็นของเขา
“เดี๋ยวโทร.ไปบอก” เธอพยายามเค้นเสียงทีละคำ ดับความร้อนที่พุ่งขึ้นมาจากลำคอ กล้าดีอย่างไรถึงมาอ่อยเธอต่อหน้าต่อตาคนรอบข้างเป็นสิบ!
มือเล็กยื่นออกไปเสยผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงให้เข้าที่ ขยับไปแนบปากกับหน้าผากกว้างแผ่วจาง นอกจากเสียงตกใจของคนรอบข้างแล้ว รู้ว่าเขาสูดลมหายใจเข้าลึก และนัยน์ตาก็เข้มจนทำให้เธอเสียวสันหลังวาบๆ
“อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกง” หึ รู้จักเธอน้อยไป!
