ไม่น่าเชื่อว่าหนุ่มเพอร์เฟ็กต์อย่าง นายหัวทัพพ์ กำลังจะตกเป็นม่ายขันหมาก เขานึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าตัวเองขาดคุณสมบัติข้อใดจึงไม่เหมาะสมกับการเป็นว่าที่สามีของน้องน้อย อรอาภา ถึงขนาดถูกเธอเท ชิ่งหนีไปเรียนต่อเสียหลายปี แล้วกลับมาขอถอนหมั้นกันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย!
ถ้าเขาไม่ใช่หนุ่มเจ้าชู้ประตูดิน อรอาภาก็คงไม่หนีหน้าคู่หมั้นที่เธอตกหลุมรักมานาน หญิงสาวคิดจะหนีหัวใจตัวเองไปเรื่อยๆ แต่ในที่สุดเธอก็พลาด ปล่อยให้ชายหนุ่มเข้าถึงตัว เปิดโอกาสให้เขาเอาหน้าหล่อๆ มาป้อยอหัวใจบางๆ สุดท้ายก็คงจะเป็นเธอเองนั่นแหละที่หนีไม่พ้น!
“นึกว่าหลงหนุ่มเมืองฝรั่งจนลืมพี่ซะแล้ว”
“ความจริงก็เกือบจะลืมแล้วละค่ะ เพราะไม่มีอะไรน่าจดจำ”
‘ปากดีเหลือเกิน ดีจนน่าจูบแรงๆ ให้ช้ำ จะได้ไม่ต้องพูดอะไรที่ไม่เข้าหูออกมา’ ชายหนุ่มคิดพลางกัดฟันกรอดกับความพยศที่เริ่มก่อตัวขึ้นของน้องน้อยอย่างอรอาภา มุมปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มร้ายยามมองใบหน้างดงามที่เชิดรั้นอย่างถือดี!
“แต่พี่คิดว่าแอลลี่ไม่น่าลืมพี่ได้ง่ายๆ”
ไม่เพียงแต่พูดเข้าข้างตัวเอง แต่เจ้าของเรือนกายสูงยังขยับเข้าไปหาเพื่อหวังประชิดตัวอรอาภา ทว่าสาวเจ้าขยับถอยหนีจนชิดประตูทันที
“พี่ทัพพ์จะทำอะไรคะ ถอยออกไปนะ”
“พี่ก็จะจัดการกับเด็กดื้อที่บังอาจหนีพี่ไปยังไงล่ะ”
“แอลลี่ไม่ได้หนี แต่แอลลี่ไปเรียนหนังสือ” อรอาภาทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็ง โต้เถียงแล้วทำปากเชิดใส่เขา
“เหรอ” เขาแสยะยิ้มสำทับเพื่อบอกว่าไม่มีทางเชื่อ “ไม่หนี แต่ตัดช่องทางการติดต่อพี่ทุกทาง แบบนี้หมายความว่ายังไง อรอาภา”
“ก็หมายความว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยไงคะ”
“ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่งั้นเหรอ ฮึ!”
