เธอบริสุทธิ์สดใส แต่ไร้ความทรงจำ นายหัวคนาวิน จึงยกตำแหน่งเมียกำมะลอให้เป็นนายหญิงแห่งฟาร์มโคนมจิรโชติ แล้วตั้งชื่อให้เธอว่า พวงชมพู เพราะอะไรเขาถึงแอบอ้างเธอเป็นเมียน่ะหรือ เหตุผลมันมี แต่มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะเปิดเผย...
หญิงสาวบอกกับตัวเองว่า เธอก็รู้สึกสงสารและเห็นใจเขาอยู่หรอกนะที่เมียหาย แต่การที่เขามาทึกทักเธอเป็นเมียนี่สิที่เธอรับไม่ได้!
“ฉันจะกลับกรุงเทพฯ”
คนาวินปิดประตูดังโครมก่อนจะสืบเท้าเข้าหาหญิงสาว นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องเขม็งใบหน้าหวานของคนที่กำลังจะหนีไปจากชีวิตของเขา ซึ่งเขาไม่มีวันยอม
“ฉันรู้ว่าคุณเสียใจเรื่องภรรยา แต่คุณต้องยอมรับความจริงนะคะ ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะมายัดเยียดให้ฉันเป็นภรรยาของคุณไม่ได้”
“ผมไม่ได้ยัดเยียด แต่คุณใช่”
“ไม่ใช่!”
“มาพิสูจน์กันไหม”
“พิสูจน์ยังไง!” เธอเลิกคิ้วขึ้นถาม
ไม่มีคำตอบที่เป็นคำพูด แต่สายตาของเขาที่มองมายังเธอนั้นสื่อความหมายชัดเจนจนเธอรู้สึกขนลุกเกรียว
“ไม่” ส่ายหน้าช้าๆ แววตาตื่นตระหนกจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา “ฉันจะไม่พิสูจน์อะไรกับคุณทั้งนั้น หลีกไป!”
