ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เมฆา เฝ้าตามหาผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความทุรนทุราย ปรายฟ้า หายเข้ากลีบเมฆราวกับไร้ตัวตน ไร้ร่องรอย และไม่มีแม้แต่ข่าวคราวของเธอ...

          ใช่! เธอเก่ง เก่งที่สามารถปกปิดตัวตนจากเขา...เก่งที่สามารถปิดบังความจริง...และเก่งมากที่แอบซ่อนบางอย่างไว้โดยที่เขาไม่เคยระแคะระคายมาก่อน

          แต่เมื่อทุกอย่างเปิดเผยออกมา ปรายฟ้าก็อย่าคาดหวังเป็นอันขาดว่าจะสามารถรับมือกับเขาได้ ถ้าหัวใจเธอยังไม่แข็งแรงพอ!

          “จะไปโทร.เรียกหมอมาทำไมให้เสียเวลา ในเมื่อน้องฟ้าก็มีดีกรีเป็นถึงคุณหมอเหมือนกัน” เขาว่าเสียงเย้า

          “ไม่เหมือนค่ะ ฟ้าเรียนทางด้านรักษาสัตว์ ไม่ใช่รักษาคน ปล่อย!” หญิงสาวยังคงปฏิเสธเสียงหลง พร้อมกับพยายามเบี่ยงตัวออกจากวงแขนกว้างที่กอดรัดเอาไว้อย่างแน่นหนา 

          “ไม่ปล่อย พี่อยากโดนฉีดยา...แต่จะต้องเป็นน้องฟ้าคนเดียวเท่านั้นที่จะฉีดให้พี่ได้”

          “พี่เมฆเป็นม้าหรือไง ถึงอยากจะให้ฟ้าฉีดยาให้” ที่จริงเธออยากจะถามว่าเขาเป็นวัวหรือควายมากกว่า แต่เกรงว่าอีกฝ่ายจะโกรธเอา

          “ที่จริงพี่ไม่ได้อยากให้น้องฟ้าเป็นคนฉีดหรอก แต่พี่อยากจะเป็นคนจับน้องฟ้าฉีดเองมากกว่า จะได้หายพยศสักที รับรองเลยว่ายาวิเศษของพี่เข็มเดียวหายขาด”