ตยาคี สาวน้อยที่มีนามเล่นๆ ว่า ตั้งไข่ เจ้าของสโลแกน ‘จีบได้ ขายไข่เป็น’ มีความใฝ่ฝันเล็กๆ ว่าจะมีคนรักเป็นหนุ่มภูธร กล้ามโต ผิวสีแทน หล่อเข้มแบบพระเอกหนังบู๊ แต่จู่ๆ กลับมีผู้ชายผิวขาว ปากแดง ชื่อหวานๆ ว่า ปรางค์ มาเดินกางร่มสีชมพูคอยตามตอแยเธอเนี่ยนะ!
ริจะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเหรอ...ได้เลย ไอ้ตั้งไข่จะเป็นหญ้าไมยราบอ่อนๆ รอแทงเหงือกให้เลือดไหลอาบปากโคแก่เสียให้เข็ด!
“ไหวไหมอาปรางค์”
คนที่อิดออดโวยวายไม่อยากให้เขาร่วมทางด้วย ตอนนี้นั่งจักรยานอย่างเป็นสุข แหงละ เธอไม่ได้เป็นคนปั่นนี่
“ไหว”
ชายหนุ่มกัดฟันบอก ไม่ได้ปั่นจักรยานมาหลายปี ไม่คิดเลยว่ามันจะ...โ...ค...ต...ร เหนื่อยแบบนี้!
“ไหวจริงหรือเปล่า อายุอานามไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ ไขข้งไขข้อจะมีปัญหานะคะ”
ตยาคีถามเสียงยานคาง และเห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มเกร็งขึ้นทันที หญิงสาวกลั้นหัวเราะ
“ยาลมยาหอมก็ไม่ได้เตรียมมา เป็นลมเป็นแล้งไปจะลำบากนะ”
“ไข่”
“ครับผม”
“นั่งเงียบๆ นะ ไม่ต้องพูดมากก็ได้”
“คร้าบบบ!”
