เจมส์  ดีน  ฮอริงตัน  เจ้าของเรือสำราญสุดหรูรู้ดีว่าผู้หญิงสวยๆ อย่าง เอมมาลิน  มีดีที่ตรงไหน ชายหนุ่มเคยทดสอบมาแล้วว่าเธอยอดเยี่ยมยามอยู่ใต้อกอุ่นของเขาด้วยความเมามาย ดังนั้นการที่บริษัททัวร์ของหญิงสาวกำลังดิ่งลงเหวจึงเป็นโอกาสทองสำหรับเจมส์ สัญชาตญาณในตัวตื่นร้องว่าเขาจะต้องได้เป็นเจ้าของเรือนร่างสุดเซ็กซี่อีกครั้งในยามที่สติสัมปชัญญะของเธอสมบูรณ์ ทางออกของคนที่กำลังเผชิญหน้ากับเจ้าหนี้ขาโหด จึงไม่มีอะไรดีไปกว่ายินยอมตกลงเป็นผู้หญิงส่วนตัวของมหาเศรษฐีแห่งมหาสมุทรแปซิฟิก และถ้าเธอฉลาดขึ้นมาอีกนิด ก็จะรู้ว่าสิ่งที่ต้องจ่ายคืนให้เขามันไม่แพงเลยด้วยซ้ำ ถ้าเทียบกับทุกอย่างที่เธอสามารถร้องขอได้ รวมทั้งสิทธิ์ความเป็นภรรยาก็เช่นกัน!

     “เปลี่ยนชุดซะ ผมไม่ชอบ มันน่าเกลียด” สั่งเสียงเข้มแบบคนเผด็จการ ใช่ว่าจะไม่ชอบดูสาวๆ สวมบิกินี่ แต่ตอนนี้กลับไม่อยากให้เธอใส่ไปอวดใครต่อใคร

     “คุณไม่ชอบ แต่ฉันชอบ” หน้าสวยเชิดรั้นอย่างถือดี จากนั้นจึงเดินนวยนาดผ่านหน้าเขาไป และทันใดนั้นเอง นิ้วหนาก็ยื่นออกมาเกี่ยวเอาสายที่คล้องคอระหง จงใจกระตุกให้บิกินี่ชิ้นบนหลุดร่นลงไปจนถึงเอว

     “ว้าย! คุณทำอะไรเนี่ย” ท่อนแขนกลมกลึงรีบยกขึ้นกอดอกเพื่อปกปิดเนินสวย

     “บอกแล้วไงอย่ามาอวดดีกับผม”

     เขาว่า ขยับเข้าไปใกล้อีกนิดพร้อมประคองไหล่บางเอาไว้ในอุ้งมือ

     “คนร้ายกาจ ปล่อยฉันนะ” 

     “อย่าดื้อสิ...เป็นเด็กดื้อไม่น่ารักรู้ไหม”

     “ฉันโตแล้วนะ” คำพูดนี้ของเธอทำคนฟังยิ้มกริ่ม เกิดประกายวาววับขึ้นในดวงตาอันคมกริบ 

     “อืม...โตแล้วจริงๆ ด้วย” พูดพร้อมกับฉวยเอาร่างเล็กเข้ามาในอ้อมแขน

     “ว้าย! เจมส์...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” แต่เขากลับไม่ฟังเสียงเธอ มือหนาตระกองกอดเอวบาง ขณะที่เธอพยายามดันกายออกห่าง แต่โดนแขนใหญ่ตรึงไว้ไม่ให้ขยับ

     “ช่วยไม่ได้ คุณอยากโชว์หวิวเองทำไมกัน แบบนี้ผมก็อดใจไม่ไหวสิ” คนเจ้าเล่ห์ว่าพลางยิ้มพราว

     “ไม่นะ ฉันไม่ อื้อ...”