ราชันย์ นเรนทร์ฤทธิ์ เจ้าของฉายาเสือใหญ่แห่งดงพญาเย็นมีอันต้องเดือดดาลเมื่อสาวน้อยแสนสวยปฏิเสธเขาอย่างไม่ไยดี แต่คนอย่างเขาไม่เคยยอมแพ้! และต่อให้เธอมองเขาเป็นแค่ไส้เดือนกิ้งกือเขาก็ต้อง ‘ได้’ เธอ ในเมื่อสัญชาตญาณของเขาตัดสินแล้วว่าสาวน้อยคนนี้คือคนที่ ‘ใช่’ ต่อให้เธอหนีไปสุดขอบฟ้า เขาก็จะตามไล่ล่าจนสุดชีวิต!
รสา มารีญ่า อิสรานุกูลสาวน้อยแสนสวยที่ศรัทธาในความรักยิ่งกว่าอื่นใด เธอไม่คาดคิดว่าการปฏิเสธใครคนหนึ่งจะนำพาชีวิตตนไปพบกับความโหดร้ายป่าเถื่อนชนิดที่ไม่เคยพานพบมาก่อน หากใครคนนั้นต้องการครอบครองเธอเพียงเพราะสัญชาตญาณทางเพศ เธอก็จำเป็นต้องวิ่งหนีเพื่อดำรงไว้ซึ่งหัวใจและความรักต่อไป
“คุณกำลังจะบอกอะไรฉันคะคุณราชันย์ เท่าที่จำได้ฉันไม่รู้จักคุณจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ คุณเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ฉันบังเอิญผ่านมาพบก็เท่านั้น”
ราชันย์หันขวับมามองใบหน้าหวานด้วยสายตาคมกริบ กรามแกร่งบดเป็นสัน ก่อนจะค่อยๆ ย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างบาง
“คนแปลกหน้าอย่างนั้นเหรอ...เพราะเหตุผลนี้ใช่ไหมที่ทำให้เธอปฏิเสธฉันอย่างไร้เยื่อใย!” ราชันย์ตะคอกอย่างเดือดดาล เขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงนัก เวลาที่โมโหแม้แต่ลูกน้องคนสนิทก็เข้าหน้าไม่ติดสักคน และเขาไม่ไว้ใจตัวเองเอาเสียเลยเมื่อต้องมาอยู่ต่อหน้าสาวน้อยที่ตนเฝ้าฝันถึงมาตลอด
“คุณคงจำคนผิดคนแล้วละค่ะ เพราะฉันแน่ใจว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณ” เจ้าของเสียงหวานยังยืนยันหนักแน่น
“สงสัยว่าฉันคงไม่เคยมีตัวตนในสายตาเธอจริงๆ เธอถึงได้ลืมไปว่าเมื่อหลายเดือนก่อนตัวเองได้ปฏิเสธผู้ชายคนหนึ่งอย่างไร้เยื่อใย ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้จักตัวตนของเขาเลยด้วยซ้ำ” ราชันย์ข่มเสียงให้ฟังดูนุ่มนวลที่สุดเท่าที่ตนจะทำได้ในตอนนี้
“คุณหมายความว่า...คุณคือหลานของคุณปู่ธานินทร์อย่างนั้นเหรอคะ” รสาตาโต เท้าทั้งสองข้างก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ ดวงตาคู่งามฉายแววหวาดหวั่นชัดเจน ถ้าหากเขาคือผู้ชายคนนั้น แสดงว่าสถานการณ์ที่เธอกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้อันตรายกว่าที่เธอคิดไว้อย่างสุดที่จะประเมินได้
“เธอไม่เคยคิดจะจดจำฉันเลย...ต่างจากฉันที่หลงละเมอเพ้อพกถึงแม่สาวน้อยตากลมผมยาวจนใจแทบขาด”
