ฟ้าใส ธนากรณ์ หญิงสาวที่มีความแค้นซ่อนอยู่ในใจมานานแรมปี กลับมาทวงคืนสมบัติทุกชิ้นที่เป็นของเธอโดยชอบธรรม และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเก็บเบี้ยแค้น เธอก็จะแย่งของรักของหวงของสองแม่ลูกที่ทำลายครอบครัวของเธอจนย่อยยับให้ราบเป็นหน้ากลอง แผนการขั้นแรกของหญิงสาวคือไปสมัครเป็นสาวใช้ในบ้านของ พิรัช ภิโรวัตร ชายสุขุมมาดเท่ คนรักของศัตรู เพื่อได้ใกล้ชิดช่วงชิงผู้ชายคนนี้จากพี่สาวนอกไส้!
แผนร้ายๆ โดยฝีมือของการเป็นนางมารร้ายขั้นเทพอย่างเธอ ทำให้เขาต้องตกหลุมพราง เดินตามเกมที่เธอเป็นผู้ควบคุมอย่างง่ายดาย พิรัชหลงกลแม่คนช่างยั่วจนถอนตัวไม่ขึ้น สุภาพบุรุษอย่างเขาจึงไม่ปฏิเสธความรับผิดชอบ ด้วยเหตุผลทางใจที่ลึกซึ้งและแฝงเร้นต่อหล่อนมาแสนนาน แต่เวรกรรมก็ตามมาทันตาเห็น เพราะสำหรับฟ้าใสแล้ว รักที่ได้มาจากการแย่งชิง ทำให้หญิงสาวไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่า รักนี้มันจะยาวนานแค่ไหน หากเขาได้ล่วงรู้หัวใจนางมารร้ายแบบเธอ เพราะหัวใจที่เป็นกบฏต่อเกมร้ายครั้งนี้ กลับเห็นหมากที่เดินอยู่ในเกมคือสิ่งมีค่าควรแก่การรักและเทิดทูนเหนืออื่นใด!
“คุณรัช! อย่านะ ไม่เอา”
ฟ้าใสร้องปฏิเสธ เกร็งข้อมือฝืนไว้สุดฤทธิ์ พิรัชจึงจัดการแย่งปากกาจากมือเธอมาเสียเอง รวบข้อมือทั้งสองของเธอไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว
“คุณรัชไม่นะ ไม่เอาสกปรก คุณรัช” เธอร้องห้าม ปิดตาแน่น เบนหน้าหนีสุดฤทธิ์
“คุณรัชอย่านะ ไม่เล่นแบบนี้ ฟ้าร้องไห้จริงๆ ด้วย” เธอขู่เขาเช่นนี้ เพราะเมื่อใดที่เขาเห็นน้ำตาเธอ ก็จะใจอ่อนและเห็นใจเธอทุกครั้งไป
“ไม่แกล้งก็ได้ แต่ขอทำอย่างอื่นแทน” เขาโยนปากกาในมือทิ้ง
“ทำอะไรคะ” ฟ้าใสเบิกตาขึ้นแล้วถาม
พิรัชไม่ได้ตอบ กลับโน้มใบหน้าลงหาอย่างช้าๆ ครอบครองเรียวปากเธอด้วยปากของตัวเอง ประกบปากแนบชิดแทบไม่มีช่องว่างให้อากาศรั่วไหล เคลื่อนไหวริมฝีปากหนาระคายของตัวเองนวดคลึงไปมาอย่างนุ่มนวล สูบลมหายใจของเธอมาเป็นของเขา ส่งปลายลิ้นหนาระคายเข้าสัมผัสภายในอย่างคุ้นเคย