ณัฐมล เภสัชกรสาวสุดรั่ว ผู้มีคติประจำใจว่า ผู้ชายมีไว้พุ่งชน แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ยังต้องนอนกอดคานทองเรื่อยมา จนกระทั่งกามเทพปักศรรักลงมากลางใจเมื่อได้พบกับจิตแพทย์หนุ่มผู้หล่อเหลาราวกับเจ้าชายในเทพนิยายอย่าง พัลลภ มีหรือที่เธอจะรีรอไม่รุกจีบ แล้วภารกิจพิชิตใจชายก็เริ่มขึ้น ก็ให้มันรู้กันไปว่าผู้หญิงไม่สวยอย่างเธอที่ต้องพึ่งอภินิหารของเครื่องสำอางเพื่อเสริมความมั่นใจจะมีแฟนหล่อๆ กับเขาไม่ได้ เพราะคนอย่างณัฐมลนี่แหละที่จะคว้าหัวใจเขามาครอบครองให้ได้ มารยาทุกร้อยเล่มเกวียนที่มี เธอจะขุดมาใช้จนครบกระบวนท่าเลยทีเดียว แต่หาใช่ว่าความเจ้าเล่ห์จะมีกับเธอแค่คนเดียว เพราะคนอย่างพัลลภ หมอหนุ่มใจดี แสนสุภาพ และอ่อนโยน หาใช่เหยื่อแสนซื่อที่จะยอมให้ยายเป็ดน้อยกินได้ง่ายๆ เธอยังไม่รู้จักคนร้ายกาจอย่างเขาดีพอซะแล้ว
ฮึ! ถ้าเขายังไม่ได้ชิมความหวานจากเธอเป็นกำไรก่อนละก็ อย่าคิดว่าจะได้แอ้มเขาง่ายๆ เชียว!!
“พี่พันจะทำอะไรคะ?”
หญิงสาวถามเสียงเบาโหวง สติของเธอกำลังกระเจิง เพราะมือใหญ่ที่ลูบไล้ไปมาบนต้นแขนเปลือยเปล่า
“จะชิมว่าอร่อยสมราคาคุยหรือเปล่า”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วฝังจมูกไปที่แก้มของหญิงสาวเพื่อสูดดมความหอมฟอดใหญ่
ณัฐมลนึกออกในทันทีว่าตอนยั่วโมโหเมธาวี เธอโฆษณาสรรพคุณตัวเองไปว่าแซบนักหนา
ใครจะคิดว่าพัลลภจะจำได้ แล้วเก็บคำพูดนี้มาหยอกเธอ
“เล่นแบบนี้ไม่ขำนะคะ” หญิงสาวโวยใส่ แต่เสียงไม่แข็งเอาเสียเลย
เธอไม่ได้ไม่อยากจะมีอะไรกับเขา แต่วันนี้อะไรๆ มันก็ไม่สะดวกไปหมด
หน้าเธอโทรม ชุดชั้นในก็ไม่ได้เรื่อง ขนรักแร้ถอนหรือยังก็จำไม่ได้ เธอเลยกลัวว่าเขาจะรังเกียจ
“ไม่ได้เล่น นี่เป็นการลงโทษต่างหาก”
“ไหนว่ายกโทษให้แป้งแล้วไงคะ อย่าลืมนะว่าตัวเองก็โกหกเหมือนกัน ถือว่า…ว้าย!”
พูดยังไม่ทันจบ เขาก็พลิกตัวเธอให้มาเผชิญหน้ากัน แล้วจับกดลงบนเตียงนุ่มอย่างรวดเร็ว
“พี่ยกโทษให้ แต่ไม่ได้บอกไว้ว่าจะยกโทษให้หมดนี่ครับ อย่าคิดหนีเชียว
แป้งพูดเองนะว่าพี่จะทำอะไรก็ได้ ถ้ากล้าผิดคำพูดอีกเจอดีแน่” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม
‘ตายละหว่า! เทพบุตรของเธอกลายร่างเป็นซาตานไปแล้ว’
